Security tokens, ook vaak aangeduid als tokenized securities of security token offerings (STO's), functioneren binnen gevestigde regelgevende kaders. Deze tokens ontlenen hun waarde aan een onderliggend echt bedrijfsmiddel - zoals aandelen, obligaties, onroerend goed, of een bedrijf. Dit is wat security tokens onderscheidt van andere soorten cryptocurrencies, zoals Bitcoin of Ethereum, die intrinsiek hun waarde hebben en niet gebonden zijn aan andere activa.
Security tokens vallen onder federale effectenregelgeving, wat betekent dat ze moeten voldoen aan bepaalde wettelijke eisen. In de Verenigde Staten, bijvoorbeeld, kunnen deze vereisten de Securities Act van 1933 en de Securities Exchange Act van 1934 omvatten, onder anderen. De regelgeving is doorgaans streng omdat security tokens een claim op een onderliggend bezit kunnen vertegenwoordigen, zoals een inkomstenstroom, schuld, een deel van een bedrijf, of een onroerend goed bezit.
Bij het bespreken van security tokens, is het ook belangrijk om hun onderscheid met utility tokens te begrijpen. Terwijl security tokens een eigendomsbelang in een bedrijf of bezit vertegenwoordigen, bieden utility tokens houders toegang tot een product of dienst. Utility tokens functioneren als digitale bonnen en bieden gebruikers toegang in de toekomst tot producten of diensten van een bedrijf, terwijl security tokens digitale activa zijn die de investering van iemand in een bedrijf vertegenwoordigen.