In Proof of Stake-systemen wordt de maker van een nieuw blok, ook wel een 'forger' genoemd, op een deterministische manier gekozen, afhankelijk van hun rijkdom, ook wel gedefinieerd als 'stake'. Met andere woorden, hoe meer munten een miner bezit (voor een langere periode), hoe groter de kans dat hij het volgende blok creëert.
Dit proces is vergelijkbaar met een loterij waarbij elke munt die een houder bezit een loterijticket is; het bezitten van meer munten vergroot de kans om gekozen te worden om transacties te valideren en het nieuwe blok te creëren. Het belangrijke punt hier is dat er geen blokbeloning is, dus de forgers krijgen de transactiekosten.
Gezien de voordelen van PoS-algoritmen, hebben veel cryptocurrencies het overgenomen of zijn ze van plan over te stappen. Ethereum, de op één na grootste cryptocurrency qua marktkapitalisatie, is een opvallend voorbeeld met de lopende upgrade naar Ethereum 2.0, dat het PoS-systeem gebruikt.
Bewijs van Inzet is een alternatief voor het energie-intensieve Bewijs van Werk (Proof of Work - PoW) systeem, dat wordt gebruikt in veel cryptocurrencies, waaronder Bitcoin. Het is een consensus-algoritme dat bepaalt wie de blockchain mag updaten.
In een PoS-systeem wordt de maker van een nieuw blok op een deterministische manier gekozen, afhankelijk van hun inzet, ofwel het bezit van munten. Hoe meer munten de gebruiker bezit, hoe groter hun kans om het nieuwe blok te creëren. Dit systeem streeft naar hetzelfde doel als PoW - gedecentraliseerde consensus en netwerkbeveiliging - maar doet dit op een manier die minder energie verbruikt.
In een PoS-systeem wordt consensus op een andere manier bereikt dan in PoW. In plaats van dat miners concurreren om complexe problemen op te lossen, worden validators in PoS willekeurig gekozen om blokken te maken, gebaseerd op hun inzet. Op deze manier is de besluitvormingsmacht gedecentraliseerd, net zoals in PoW. Echter, in plaats van dat macht geconcentreerd is in de handen van diegenen met de meeste rekenkracht, zoals in PoW, is het in handen van diegenen met de meeste munten. Men denkt dat dit het systeem eerlijker maakt en minder waarschijnlijk te worden gedomineerd door een paar grote spelers.
In PoS wordt netwerkbeveiliging behouden via verschillende middelen. Eén zo'n methode omvat dat validators "smeden" of "munten" nieuwe blokketransacties, in plaats van ze te minen zoals in PoW. Validators stellen het volgende blok voor op basis van het aantal munten dat ze bezitten of "inzetten". Als een validator probeert iets schadelijks te doen voor het netwerk, zoals het creëren van een ongeldige transactie, kan hun inzet van hen worden afgenomen. Dit staat bekend als "slashing". Het gevaar van slashing stimuleert validators om de netwerkbeveiliging te onderhouden.
Een van de belangrijkste voordelen van PoS boven PoW is de energie-efficiëntie. In PoW vereist minen aanzienlijke rekenkracht, wat op zijn beurt veel energie nodig heeft. In PoS vereist het proces van het creëren van een nieuw blok geen significant rekenwerk. In plaats daarvan worden validators gekozen door het protocol in een willekeurig proces dat rekening houdt met hun inzet en andere factoren. Dit betekent dat PoS aanzienlijk minder energie gebruikt dan PoW, waardoor het een milieuvriendelijkere manier is van het onderhouden en beveiligen van een blockchain-netwerk.
Proof of Stake (PoS) vereist veel minder energie dan zijn tegenhanger, Proof of Work (PoW). Terwijl PoW aanzienlijke rekenkracht vereist om complexe wiskundige problemen op te lossen, kiest PoS validators op een deterministische manier, gebaseerd op hun inzet (stake). Dit proces vraagt minder van de computerbronnen, wat leidt tot een grotere energie-efficiëntie. Bijvoorbeeld, Bitcoin, dat PoW gebruikt, is vaak bekritiseerd vanwege de aanzienlijke hoeveelheid energie die het verbruikt, iets dat veel minder een zorg is bij op PoS gebaseerde cryptocurrencies.
Proof of Stake (PoS) vereist veel minder energie dan zijn tegenhanger, Proof of Work (PoW). Terwijl PoW aanzienlijke rekenkracht vereist om complexe wiskundige problemen op te lossen, kiest PoS validators op een deterministische manier, gebaseerd op hun inzet (stake). Dit proces vraagt minder van de computerbronnen, wat leidt tot een grotere energie-efficiëntie. Bijvoorbeeld, Bitcoin, dat PoW gebruikt, is vaak bekritiseerd vanwege de aanzienlijke hoeveelheid energie die het verbruikt, iets dat veel minder een zorg is bij op PoS gebaseerde cryptocurrencies.
PoS-systemen bieden verbeterde beveiligingsmaatregelen in vergelijking met PoW-protocollen. In PoW zou een aanvaller 51% van de totale rekenkracht nodig hebben om het netwerk te domineren, wat logistiek uitdagend maar theoretisch mogelijk is. Echter, in een PoS-systeem, zou het nemen van controle het bezit van 51% van het totale aanbod van munten vereisen. Dit is veel kostbaarder en onpraktisch, waardoor aanvallen minder waarschijnlijk zijn. Bovendien, als iemand financieel in staat zou zijn om zo'n groot bedrag te verwerven, zou het waarschijnlijk in hun eigen belang zijn om de stabiliteit van het netwerk te ondersteunen, niet om het aan te vallen.
PoS moedigt deelname aan door beloningen te geven aan validators voor het onderhouden van het netwerk. Aangezien de kans om geselecteerd te worden om het volgende blok te smeden evenredig is aan de hoeveelheid cryptocurrency die een deelnemer bezit, is er een stimulans om te houden en meer te investeren in het systeem. En, in tegenstelling tot PoW, waar succesvolle mijnwerkers worden beloond met nieuwe munten, komen in PoS de meeste beloningen voort uit transactiekosten. Dit betekent dat het meer voordelig is voor validators om te zien dat de cryptocurrency floreert en wijdverspreide acceptatie krijgt, wat de transactievolume verbetert in plaats van inflatie te veroorzaken door meer munten te creëren.
Samengevat biedt Proof of Stake meerdere voordelen zoals hogere energie-efficiëntie, verbeterde beveiligingsmaatregelen, en effectieve deelnemersprikkels. Elk van deze elementen draagt bij aan een systeem dat niet alleen de belangen van de deelnemers waarborgt, maar ook duurzaamheid bevordert en op lange termijn groei en bredere acceptatie van de cryptocurrency aanmoedigt.
Het Proof of Stake (PoS) consensus algoritme in cryptocurrency heeft zijn unieke voordelen. Echter, net als elk ander systeem, is het niet zonder mogelijke nadelen of kritieken. Twee van de grootste uitdagingen in PoS zijn het "Nothing at Stake" probleem en centralisatie zorgen.
In een PoS-systeem worden validators gekozen om een nieuw blok te creëren op basis van hun economische inzet in het netwerk, wat dient als beveiliging. Er ontstaat echter een situatie die bekend staat als het 'Nothing at Stake' probleem. Dit probleem beschrijft een situatie waarin validators niets te verliezen hebben, en daarom kan het gebeuren dat ze meerdere blockchain forks tegelijkertijd ondersteunen om ervoor te zorgen dat ze blokbeloningen ontvangen, ongeacht welke fork wint.
Dit kan leiden tot een consensusfout omdat validators niet worden weerhouden om te valideren op alle bestaande forks. Het probleem met deze kwestie is dat het het proces kan vertragen, beveiligingsfouten kan creëren en het oorspronkelijke doel van de efficiëntie van het PoS-systeem kan devalueren.
PoS kan ook leiden tot centralisatie zorgen. In principe, hoe meer cryptocurrency een gebruiker bezit, hoe groter hun kans om geselecteerd te worden om nieuwe blokken te valideren. Dit systeem kan dus de rijkere deelnemers bevoordelen, wat leidt tot een onevenredige verdeling van de macht.
In extreme gevallen kan het leiden tot een situatie waarin een klein aantal validators het consensusproces beheersen, waardoor het gedecentraliseerde karakter van blockchains wordt ondermijnd. Dit is een belangrijke zorg omdat het implicaties heeft voor de beveiliging - als een klein aantal deelnemers het systeem controleert, kan het netwerk kwetsbaar worden voor manipulatie.
Proof of Stake (PoS) is een consensusmechanisme dat door verschillende cryptocurrencies wordt gebruikt om blokken en transacties te valideren en nieuwe blokken te creëren. In tegenstelling tot Proof of Work (PoW) dat op mining vertrouwt, is PoS milieuvriendelijker en vertrouwt het op validators die een deel van hun munten 'inzetten'.
Ethereum 2.0, ook bekend als Eth2 of Serenity, is een upgrade naar de Ethereum blockchain, die tot doel heeft de snelheid en efficiëntie te verhogen. Deze upgrade zal het Ethereum-netwerk overzetten van Proof of Work naar Proof of Stake in een poging om het meer schaalbaar en duurzaam te maken.
In Ethereum 2.0 worden validators willekeurig geselecteerd om blokken voor te stellen, afhankelijk van hun inzet en leeftijd. Validators zullen wat Ether (ETH) als inzet vastzetten en beginnen met het valideren van blokken door te bevestigen dat er correcte blokken worden geproduceerd. Oneerlijke validators verliezen een deel of al hun ingezette Ether als straf, waardoor ze worden aangemoedigd om eerlijk te handelen.
Cardano is een blockchainplatform ontwikkeld door het team onder leiding van Ethereum mede-oprichter Charles Hoskinson. Cardano's protocol, genaamd Ouroboros, is een unieke kijk op PoS.
In Ouroboros wordt de tijd verdeeld in tijdperken, die verder worden gesplitst in slots, waarbij elke slot een kans vertegenwoordigt om een blok te creëren. Slotleiders zijn stakeholders die door het protocol worden gekozen op basis van hun inzet en zijn verantwoordelijk voor het toevoegen van blokken aan de blockchain.
Door Proof of Stake te gebruiken, illustreren zowel Ethereum 2.0 als Cardano hoe het mogelijk is om een blockchainnetwerk op een efficiëntere en milieuvriendelijkere manier te beveiligen dan traditionele Proof of Work-methoden.
Proof of Stake (PoS) is een consensus algoritme in de wereld van cryptocurrencies dat een integrale rol speelt bij het handhaven van de orde, integriteit en veiligheid van een blockchain. PoS heeft zichzelf gevestigd als een duurzamer alternatief voor het energie-intensieve Proof of Work (PoW) algoritme, en effent de weg voor een milieuvriendelijke toekomst voor de cryptocurrency industrie.
Een van de belangrijkste updates die verwacht worden in de PoS arena is de overgang van Ethereum van een PoW naar een PoS consensus mechanisme, ook wel bekend als Ethereum 2.0 of Eth2. Deze zet zal naar verwachting het energieverbruik van het Ethereum netwerk met 99% verminderen, waardoor de transactiesnelheid en de algehele netwerkefficiëntie aanzienlijk worden verhoogd.
Een opmerkelijke innovatie in PoS is de integratie van sharding technologie in Eth2, waarbij het netwerk wordt opgedeeld in kleinere delen of 'shards', en zo de schaalbaarheid en doorvoer verbetert. Een andere belangrijke ontwikkeling in PoS systemen is de introductie van kunstmatig intelligente Operated Staking (AIOS), waarbij AI algoritmen helpen bij het optimaliseren van staking strategieën, resulterend in verbeterde prestaties en beveiliging.
Een verscheidenheid aan projecten benutten PoS mechanismen om innovatie in hun respectievelijke velden te brengen. Deze omvatten:
De toekomst van PoS en de impact ervan op het cryptocurrency landschap is groot. Door middel van een aantal aankomende updates, innovaties en projecten wordt verwacht dat PoS aanzienlijke verbeteringen zal aanbrengen in de efficiëntie, duurzaamheid en schaalbaarheid van de blockchain.